پاییز 1387 - من و گل نرگس

تا بخواهی شقایق تشنه

گل سرخ پر از ترک داریم

دوریت کار دست من داده

فاصله میان ما کم نیست

هیچ کس روزگارو اقبالش

مثل ما بی نشان و مبهم نیست

فکرت اینجا میان گلدان است

جلوی چشم آرزو هایم

تو خودت را به جای من بگذار

تو خودت را به جای من بگذار

تو دلت سوخت من چه تنهایم...